domingo, 7 de febreiro de 2016

Colegios

No sé muy bien cómo, ayer acabé visitando un colegio de la zona. Se trata de una escuela unitaria, poco más de 50 niñ@s. Los de 3, 4 y 5 años comparten aula. Quizás sea yo peculiar pero me gusta una escuela sin deberes ni castigos ni niñ@s buenos contra malos. Sin exámenes. Sin chapatoria. Una escuela que potencie las capacidades e incluya las diferencias. Una escuela donde aprender jugando. Libre. Respetuosa. Motivadora. Que no hace falta entrar con 3 añitos. Sobra tiempo en la vida para estudiar. El director, que lleva 25 años en la docencia, me dice que nunca ha suspendido a nadie que, cuando confías en los niños, ellos siempre te lo devuelven. Y creo que su filosofía puede ser similar a la mía pero topamos con la realidad, con el sistema y con la falta de recursos para lo que de verdad importa. Resumo:
- Como no es el colegio que nos corresponde por domicilio si nos aceptan no tenemos derecho a transporte ni comedor. Ni a plaza en el comedor, esto es, aunque paguemos, el niño no come
- Como mi hijo sería el único que no asistiría a religión católica, sería el propio director quien lo acompañase ese tiempo. Esto quiere decir que mi hijo de 3 años tendría que estarse quieto y callado en la clase de 6º que le correspondiese impartir al director
- No tienen logopeda y la profesora de apoyo solo va unas horas unos cuantos días a la semana. Esto implica que mi hijo pequeño, con diagnóstico de autismo, a día de hoy no podría ir
- No hay más adaptación que la jornada (de 9:30 a 16) reducida en 45 minutos los meses de septiembre y junio
- Hay deberes, exámenes, castigos, obligatoriedad de aprender a leer con 5 años, toneladas de fichas para niñ@s de 3 años...
La mayoría de familias y profesorado son reacios a cambios. La Consellería de Educación es reacia a cambios y propensa a recortes que mantienen la escuela como una institución obsoleta que debería provocarnos vergüenza.

Colexios
Non sei moi ben como, onte acabei visitando un colexio da zona. Trátase dunha escola unitaria, pouco máis de 50 nen@s. Os de 3, 4 e 5 anos comparten aula. Quizais sexa eu peculiar pero gústame unha escola sen deberes nin castigos nin nen@s bos contra malos. Sen exames. Sen chapatoria. Unha escola que potencie as capacidades e inclúa as diferenzas. Unha escola onde aprender xogando. Libre. Respectuosa. Motivadora. Que non fai falta entrar con 3 aniños. Sobra tempo na vida para estudar. O director, que leva 25 anos na docencia, dime que nunca suspendeu a ninguén que, cando confías nos nenos, eles sempre cho devolven. E creo que a súa filosofía pode ser similar á miña pero topamos coa realidade, co sistema e coa falta de recursos para o que de verdade importa. Resumo:
- Como non é o colexio que nos corresponde por domicilio se nos aceptan non temos dereito a transporte nin comedor. Nin a praza no comedor, isto é, aínda pagando, o neno non come
- Como o meu fillo sería o único que non asistiría a relixión católica, sería o propio director quen o acompañase ese tempo. Isto implica que o meu fillo de 3 anos tería que estar quieto e calado na clase de 6º que lle correspondese impartir ó director
- Non teñen logopeda e a profesora de apoio só vai unhas horas uns cantos días á semana. Isto significa que o meu fillo pequeno, con diagnóstico de autismo, a día de hoxe non podería ir
- Non hai máis adaptación que a xornada (de 9:30 a 16) reducida 45 minutos os meses de setembro e xuño
- Hai deberes, exames, castigos, obrigatoriedade de aprender a ler con 5 anos, toneladas de fichas para nen@s de 3 anos...
A maioría de familias e profesorado son reacios a cambios. A Consellería de Educación é reacia a cambios e propensa a recortes que manteñen a escola como unha institución obsoleta que debería provocarnos vergonza.

2 comentarios:

  1. Si hicieras colecho con tu niño, como llevarías el tema de sus amigos de sus habitaciones, donde duermen y cuando quedan los niños para dormir? gracias

    ResponderEliminar
  2. Hola, sí que hacemos colecho pero hasta ahora no ha venido ningún amigo a dormir ni ellos han ido a casa de ninguno. Supongo que cuando se dé el caso, fuera dormirán donde les digan y, al contrario, si vienen otros niños a casa imagino que querrán dormir juntos o le pondremos una cama al invitado.¡Iremos viendo! Por otra parte, el mayor, que es el único escolarizado, sabe que otros niños no colechan y no le supone ningún problema. No sé si respondo a tu pregunta. Un saludo y gracias a ti.

    ResponderEliminar